Bu da böyle bir gün....

  Yolun yarısını epey geçmiş olduğumu biliyorum.
  Yolun yarısına kadar yol inişti.Kolaydı yürümesi.O kadar hızlı yürüyüp yolun yarısına gelince bir nefes almak için duruldum.
  Ve son yirmi yıl.Yokuş yukarı ve gittikçe dikleşiyor.Yardım almama rağmen artık iyice yavaşladım.
  Eskiden almadığım hazları alıyorum,yoluma çıkan her şeye bakıyorum ,nefes almak amacıyla beni yavaşlatan herşeyle ilgileniyorum..
  Kaybettiklerimin özlemleri benle daha yakın.Onları daha çok yaşıyorum.Sevgi çiçeklerinin hepsini toplamaya çalışıyorum.İyice derinden kokluyorum..
  Ve dostların hepsiyle daha dik yokuşlardan önce birliktelik istiyorum.
  Geçmişi sadece güzellikleriyle yanımda taşımayı öğrenmeğe çalışıyorum.Son zamanlarda bilmediğim çok şey gibi onuda öğreneceğimi düşünüyorum.
  Yolun ilk yarısında gördüğüm rüyalarımı özledim.
  O rüyalardaki olması gerekenleri..
  Bir gece yarısında uyandıracaklar,o rüyalarımdaki yerde olduğumu görecekmişim gibi bir rüyamda yok değil..
  Etrafımda artık sadece güzel insanlar var.
  Yolumda tökezlediğim de düşmemi engelleyecek insanlar..
   Canım eşim,güzel ve tatlı kızım,en eski arkadaşım kardeşim,eski ve yeni dostlarım,akrabalarım , yani sizler varsınız.
   İyi ki de varsınız ..Ben hepinizi tanıdım..Teşekkürler..
   Bu yazıyı yokuşların daha da dikeldiği günlerde tekrarlamak dileğiyle....